Mispels (Mespilus germanica) worden vaak met een opgetrokken neus bekeken. Niet onlogisch, als je weet dat ze rot worden geplukt om daarna te worden verwerkt. Maar verwar in dit geval rot, of eigenlijk overrijp, niet met vies, want wat zijn mispels heerlijk. Een boompje om van te houden!

Aanplanten en vermeerderen
Mispels vermeerderen gebeurt in de meeste gevallen via enten. Hiervoor gebruiken veredelaars de sterke onderstam van een kwee of Cydonia oblonga, die de basis vormt voor stevige en grote vruchten. Zaaien kan ook, maar dan ontwikkelt de plant zich erg traag.

Verzorging mispel
Geef een mispel bij voorkeur een plekje in de zon op een kalkrijke bodem. Natte gronden kunnen de heester of boom een groeistilstand bezorgen.

Geurende bloemen
Na 3 tot 4 jaar verschijnen er vanaf eind april grote witte bloemen op de plant. Deze bloemen geuren heerlijk zoet en maakt de boom of struik nog eleganter.

Mispels snoeien
Het is vooral belangrijk om jonge planten ongehinderd te laten groeien, blijf er dus met de snoeischaar uit de buurt. Zorg er wel voor dat je 3 tot 5 hart- of hoofdtakken hebt, zo creëer je een breed groeiende heester of boom. Snoei ook volwassen exemplaren niet of nauwelijks.

Wanneer rot lekker wordt
Mispels zijn oogstbaar na de eerste vorst. Na enkele nachten vorst wordt het vruchtvlees zacht en zoet. Uitstekend om te oogsten. De rijpe vruchten lijken wel rot te zijn geworden, maar eigenlijk zijn ze overrijp en dan zijn ze het lekkerst.

Smaak en verwerking
De smaak kun je omschrijven als zoetzuur, maar vanwege de wat papachtige en korrelige structuur haken heel wat mensen daar al af. Maar wanneer je ze verwerkt in confituur of ze in een taart gebruikt, blijkt dat mispels onbekende smaaksensaties geven.

Gangbare rassen
1. ’Westerveld’: uitstekende productie met middelgrote tot grote vruchten
2. ’Nottingham’: kleine vruchten, kleine bloemen en geringe oogst
3. ’Bredase Reus’: vrij grote, donkerbruine vruchten