Tuinontwerper Nico Kloppenborg houdt wel van een uitdaging. Zijn huis in Mantgum staat op een terp, de achtertuin ligt vier meter lager. Hij tuiniert er bovendien in gravel van een oude tennisbaan én in de zware klei. Al pionierend ontstaan originele borders met een hoofdrol voor groene sculpturen.

De privétuin prikkelt de nieuwsgierigheid. Van welke kant je hem ook bekijkt; je oog blijft hangen op het wonderlijk lijnenspel van de opvallende groene sculpturen. Zo staan in de voortuin zuilen van haagbeuk van vier meter hoog, strak gesnoeid en rond getopt. Tussen de stevige groene pilaren deint een zee van groene bladplanten; geitenbaarden, nieskruid, Japans berggras; hoog en laag staat er kriskras door elkaar. “Hier heb ik alles spontaan aangeplant, zonder idee”, vertelt Nico. “De structuur komt van de zuilen, daartussen mag het lekker weelderig zijn.” De losse sfeer waarborgt een groen uitzicht vanuit het woonhuis met de aangrenzende ontwerpstudio. Het terrasje ervoor is favoriet op een zomeravond. “Dan is de voortuin geëxplodeerd en zitten we hier heerlijk met een glas wijn achter ons zomergordijn. Alleen mensen die het weten, kunnen ons daar zien zitten.”

Tuintjes in bigbags

Waar de grond in de achtertuin te slecht was voor een vollegrondborders, tuiniert Nico in tweedehands bigbags. De randen vouwde hij naar binnen om een stuk underlayment (platen) zodat ze stevig staan. In een mengsel van zwart zand en compost groeit een bonte plantenmix. “Ik krijg weleens een kistje planten van een kweker om uit te proberen. Als ik daar in de tuin geen plek voor heb, zet ik ze hier. Ook zaai ik zelf soorten die ik leuk vind,
als juffertjes in ’t groen, Lathyrus en dille. En er staan aardbeiplanten in. Het tuinieren in zo’n zak is ontzettend leuk om te doen, zeker met kinderen. En het is makkelijk; ik doe er verder niets aan.”