Weet je nog? In de herfst van ’21 bezochten we tuin De Baanderij in herfstsfeer. Genoeg reden om nog eens terug te keren naar het Friese Noardburgum, want ook in de lente valt hier genoeg te ontdekken. Gerda Baan geeft zaailingen van onder meer akelei en schijnpapaver het voordeel van de twijfel, met als resultaat: borders als bloemenweides.

Het fluitenkruid bloeit uitbundig in de bermen bij bezoektuin De Baanderij. De witte schermbloemen staan er stralend bij in het zachte lentelicht. “Echt een sprookje”, vindt Gerda Baan. Ze mogen dan ook gerust haar tuin in wandelen. Naast de oprit vormen ze samen met onder meer donkere ooievaarsbek (Geranium phaeum) en rozerode addertong (Persicaria bistorta) een luchtige lenteborder. Die heeft zich hier min of meer spontaan gevormd. “Een beetje van mezelf en een beetje van de natuur”, zegt Gerda lachend. “Toen we hier in 2000 kwamen wonen, was het stapelmuurtje er al. Rondom stond zevenblad onder een paar oude kerstbomen en esdoorns. Heel geleidelijk kwamen daar Geraniums bij vanuit andere borders in de tuin. Net als oranje en gele schijnpapavertjes (Meconopsis cambrica) en inheemse adderwortel. Ik heb er wat Alliums tussen geplant, die zich goed hebben vermeerderd. Samen met het fluitenkruid is dit in het voorjaar een wild maar ontzettend leuk stukje.”

Niet te snel wieden

De bloemen in de wildebloemenweide steken mooi af tegen een donkere achtergrond van roodbladige hazelaars. Een toevalstreffer, zoals veel combinaties hier. “We hebben geen echt beplantingsplan gemaakt voor deze tuin”, legt Gerda uit. “Natuurlijk heb ik hier in het begin allerlei soorten aangeplant die ik leuk vind, maar de tuin is echt een geheel geworden dankzij alles wat hier spontaan is uitgezaaid of aangewaaid.” Want het geheim van Gerda’s natuurlijke borders is haar ontspannen wiedbeleid: niet te snel schoffelen, eerst even afwachten hoe een plant bloeit en combineert. “Dat past veel meer bij mij dan een border die helemaal picobello is ingericht. Ik let niet zo op kleur en vorm. Ik vind het veel spannender om het allemaal een beetje te laten gebeuren. Zo ontdek ik steeds weer nieuwe verrassingen, zoals die Geraniums voor de rode hazelaars.” Dat betekent overigens niet dat Gerda achterover leunt. “Natuurlijk moeten de paadjes begaanbaar blijven. En zodra woekeraars
als vrouwenmantel of fluitenkruid andere planten verdringen, grijp ik in. Zo voorkom ik dat een stuk te eentonig wordt.”