Rond de karmozijnbes bestaat nogal wat verwarring. In onze tuinen komen over het algemeen twee soorten voor: de westerse karmozijnbes (Phytolacca americana), en de oosterse karmozijnbes(Phytolacca esculenta). Wij geven wat duidelijkheid.

Westerse karmozijnbes

De westerse karmozijnbes, ook wel Amerikaanse karmozijnbes genoemd, wordt ruim twee meter hoog. Hij heeft bloemen en bessen in ietwat hangende trossen. De westerse karmozijnbes komt van oorsprong voor in grote delen van Noord-Amerika.

Oosterse karmozijnbes

De oosterse karmozijnbes, wordt meestal niet hoger dan een tot twee meter. Deze heeft stevige rechtopstaande bloemen en vruchttrossen. De oosterse karmozijnbes (openingsfoto)komt vaak voor in onze tuinen.

Kruidachtige planten

Beide soorten zijn doorlevende kruidachtige planten die elk najaar tot de bodem afsterven. Ze hebben een grote dikke, vlezige penwortel.

Karmozijnbes eetbaar of giftig?

Zowel de bessen van de westerse karmozijnbes als die van de oosterse karmozijnbes zijn eerst groen en later donker purper. De nog groene bessen zijn giftig, de rijpe bessen niet. Maar let op: hoewel de rijpe bessen niet giftig zijn, hebben ze geen smaak en worden ze doorgaans niet als eetbaar beschouwd.

Karmozijnbes als slakkendoder of toch niet?

De Ethiopische soort Phytolacca dodecandra bevat een grote hoeveelheid saponinen, net als het zeepkruid. Deze schuimende stoffen worden gebruikt om kleren te wassen. De saponinen doden ook de waterslakken. Landslakken zijn echter veel minder gevoelig voor saponinen en tot op heden is het slakkendodend effect van de karmozijnbessen uit onze tuinen minimaal of zelfs niet bestaand.

Geneesmiddel van de indianen

Tal van indianenstammen gebruikten de wortels en de bessen van de westerse karmozijnbes (Phytolacca americana) tegen reuma en huidklachten.