Aegopodium podagraria klinkt als een deftige plant, maar het is niets meer of minder dan het geduchte zevenblad. Tuinmansverdriet wordt de plant ook wel genoemd. Maar klopt dat slechte imago eigenlijk wel? De bonte variëteit is namelijk een pareltje in de schaduw. En dan hebben we het nog niet eens over de schitterende schermbloemen gehad…
Hoewel de plant wel bloeit, zaait hij zich niet heel rijkelijk uit, dat scheelt weer!
Zevenblad (Aegopodium podagraria) is een winterharde, kruidachtige plant uit de schermbloemenfamilie (Apiaceae of Umbelliferae), waartoe ook de wilde peen (Daucus carota), dille (Anethum graveolens) en fluitenkruid (Anthriscus sylvestris) behoren. De Nederlandse naam dankt de plant aan het feit dat de bladeren onder aan de stengels zeventallig zijn. De plant is inheems en komt voor op voedselrijke en vochtige plekken.
De bladeren zijn zeventallig: ze zitten in twee paartjes van twee en één van drie.
Hoewel zevenblad vaak wordt gezien als hardnekkig wortelonkruid, kan een slootkant of border bezaaid met de witte, kantachtige schermbloemen in mei en juni een sprookjesachtig effect met zich meebrengen. In de Verenigde Staten wordt de plant zelfs geprezen om zijn uitmuntende kwaliteiten als bodembedekker (sterk, snelgroeiend en zelfs in diepe droge schaduw nog geen stukje bodem kaal latend). Hier gunnen we dergelijke hardnekkige woekeraars liever nog geen vierkante centimeter, waarschijnlijk ook omdat de gemiddelde tuin hier een stuk kleiner is dan in de VS.
Je kunt de bladeren eten: rauw door de salade, even roerbakken of maak er zelf pesto van. Ze smaken naar peterselie en bevatten vitamine C, kalium en magnesium.
Bont zevenblad Aegopodium podagraria ‘Variegatum’ is een bonte variëteit van het woekerende zevenblad. Vooral als deze plant geplant wordt onder het lichte gebladerte van een boom, waarbij het gefilterde zonlicht voor nog meer vlekjes op het van nature al gevlekte blad zorgt, is deze plant echt schitterend. Hij woekert misschien een beetje minder, maar eenmaal geplant zal het ook niet makkelijk zijn om er weer vanaf te komen Wil je toch een aantal van deze mooie planten? Doe dit dan door ze in potten in te graven in de grond.
De wortels gaan tot wel 40 cm diep.
Het probleem zit ‘m in de knolvormige, kruipende wortelstok met uitlopers; probeer je de plant uit te trekken, dan breken de uitlopers geheid af en lopen de afgebroken plantdelen weer opnieuw uit. Op losse, zanderige grond zijn kleine, met zevenblad begroeide stukken nog redelijk goed te bestrijden: een kwestie van het uitrieken van de plant én de wortels en alle betreffende worteltjes eruit halen. Wacht hiervoor een droge zomerdag af, dan gaat het gemakkelijker. En vergeet niet de kluiten van vaste planten te controleren, anders begint het feest weer opnieuw.
De grote, witte wortels breken makkelijk af en lopen net zo makkelijk weer uit…
Op vaste kleigrond werkt de bovengenoemde methode helaas minder goed, iets wat voor wel meer wortelonkruiden opgaat.
Dit kun je wél doen:
Laat een reactie achter