Sinds er ooit iemand het slechte idee had om mijn terras met een hogedrukreiniger te lijf te gaan, tiert mos, algen en groene aanslag welig op de oude, poreuze betontegels. En dat voor een terras pal op het zuiden! Niet dat ik niet van mos houd, integendeel, het mag hier vrolijk tussen de klinkerpaden, tegen boomstammen en op schaduwplekjes groeien, tot in mijn gazon toe. Mos kan zo mooi zijn. Maar mijn terras wil ik ’s zomers netjes, spic & span. Geen groene aanslag onder mijn voeten.

Eerst probeerde ik het met azijn. Toen duidelijk werd dat azijn slecht is voor de bodem en het water, schakelde ik over op de ecologische variant, met pelargonzuur. Helaas, als het niet een aantal dagen droog en zonnig weer was, kon ik helemaal overnieuw beginnen. Ik kreeg er geïrriteerde ogen en luchtwegen van, en mijn terras stonk wekenlang naar zuur. En zo milieuvriendelijk bleek dat pelargonzuur ook weer niet te zijn. Enzymen dan maar? Beslist milieuvriendelijk, maar wat een geduld heb je daar voor nodig! Eerst moest ik wachten tot eind april voor ik er mijn terras mee kon behandelen; enzymen hebben immers warmte nodig, om hun werk te kunnen doen. Daarna duurde het weken voor ik enig resultaat zag. Het was midden zomer, eer mijn terras er eindelijk schoon bij lag, zonder algen. Vrolijk werd ik er niet van.