Vorig jaar leefde ik nog op de 7de verdieping van een appartementsgebouw, vandaag heb ik weer een tuin en kippen.
En het lijkt erop dat Moeder Natuur me vooralsnog goed gezind is. Ze besloot namelijk een aantal weken geleden om de winter, of wat we ervan hebben gezien, wandelen te sturen en de lente haar intrede te laten maken. Er is Lente in de moestuin. Mij hoor je niet klagen want door het goede weer zijn de sloopwerken en wederopbouw van mijn nieuwe tuin in een stroomversnelling geraakt. Alles moest worden afgebroken en opnieuw worden opgebouwd. We zijn er nog lang niet, maar als alles goed gaat zitten we binnen een aantal weken te genieten van een eerste barbecue met groenten en kruiden uit eigen tuin.
Doe mij maar tomaten
Mijn favoriete groente? Ach, ik lust ze allemaal. Alleen heb ik op een of andere vreemde manier een liefde voor tomaten. Als kleine knaap, pakweg 12 jaar geleden, stopte ik mijn eerste zaadjes in de grond. Dat resulteerde uiteindelijk in een verzameling van om en bij de 3500 verschillende soorten. Ik moet je dus niet vertellen hoe gepassioneerd ik was, en blijkbaar nog altijd ben. Hoe dan ook: ik was jong, bleef van straat en deed, letterlijk, geen vlieg kwaad. Ik dacht alles onder controle te hebben, tot ik anderhalve week geleden maar eens tomaten ging zaaien. Ik dacht: “ik heb een nieuwe tuinkas, dus zaaien maar.” Ik snuisterde opnieuw in mijn, uit de hand gelopen, verzameling en kwam tot de vervelende vaststelling dat ik geen keuze kon maken. De fonkelingen die ik op dat ogenblik in mijn ogen had, daar kun je volgens mij een hele stad van licht mee voorzien. Maar weet je waar ik nog het meest van stond op te kijken? De zaden die ik uiteindelijk zaaide, goed voor 25 sublieme smaken, zijn stuk voor stuk allemaal gekiemd. 12 jaar oud en geen een die weigerde om te groeien. Had ik ze dan zo goed bewaard? In geen geval, want ze hebben meer temperatuurschommelingen doorstaan dan een woestijn die overdag bloedheet is en ’s nachts als een ijskoude koelkast aanvoelt. Driewerf hoera voor tomaten, dus!
En verder
Uiteraard zijn tomaten niet de enige eetbare planten die in de tuin komen te staan. Hoewel de gedachte verleidelijk is, als ik heel eerlijk ben. Vorige week zaaide ik nog een aantal soorten sla, radijsjes en verspeende ik de eerste pepers, paprika’s en aubergines. Omdat ze vroeger worden gezaaid dan andere vruchtgewassen schreeuwden ze het uit om in een grotere pot te worden geplant. Ik plantte ook erwten, die ik eerst een nacht in wat water liet weken om sneller te kiemen. Verder blijf ik hier bezig met het toevoegen van compost aan de grond, om de planten die er uiteindelijk zullen groeien een goede start te geven. Want weet je, compost is ontzettend belangrijk voor je bodem. Het voordeel: je kunt het op elk ogenblik aan je grond toevoegen. Of tuinbonen, die kun je nog altijd zaaien als je dat nog niet hebt gedaan. Ik zaai trouwens deze week nog wortelen in een diepe pot. Die komen dan in de tuinkas te staan tot het buiten wat warmer wordt. Succes gegarandeerd!
