Iris Waanders heeft twee passies: (moes-)tuinieren én fotograferen. Sinds drie jaar is ze lid van een dahliavereniging, waar ze behalve dahlia’s ook allerlei andere bloemen én groenten teelt. Daarnaast is ze bezig met
fotografie voor een moestuinboek.

Hoe is jouw passie voor (moes-)tuinieren ontstaan?

Die is vooral gegroeid eigenlijk. Mijn ouders waren altijd wel met tuinieren bezig en ik vond het leuk om in tuinboeken te kijken. Tijdens mijn studie woonde ik op kamers en had ik geen tuin maar wel plantjes binnen. Waar ik nu woon, heb ik wéér geen tuin maar wel een dakterras, waar ik ben begonnen met de moestuintjes van Albert Heijn. Die eerste keer zaaien ging meteen goed en ik ontdekte hoe fantastisch het is om ermee bezig te zijn en iets te zien groeien.

Hoe kwam je bij een dahlia vereniging terecht?

Ik had het gevoel ‘ik zou wel meer willen’, misschien een volkstuin. Maar ik dacht ‘daar moet je dan elke dag naartoe’ en dat was voor mij een drempel. Toen kwam de open dag van de dahliavereniging op mijn pad. Ik had een paar dahlia’s op mijn dakterras en wilde wel dahlia’s gaan telen. Ze zochten daar een nieuw lid; voor de dahlia’s én voor een moestuin, want die hebben ze daar ook. De dahliavereniging zit op een landgoed en die plek is zó mooi! Dus ik dacht meteen: ‘Ik moet zo snel mogelijk zeggen dat ik lid wil worden’, want ik ben altijd bang dat ik te laat ben als ik iets echt wil. Nu fiets ik bijna elke dag wel even op en neer, zo fijn vind ik het.